Całe moje życie to starania, by uciec przed banałem istnienia.

Zamknijcie na chwilę oczy. Co widzicie? Ja widzę zazwyczaj postacie z baśni, mitów, legend, przemykające cicho pod moimi powiekami. Kiedy zamykam oczy, moja wyobraźnia zaczyna pracować na pełnych obrotach i przenoszę się do innego świata. Być może jest to spowodowane czytaniem zbyt dużej ilości książek o baśniowej tematyce, które wpadają mi ostatnio w ręce jak szalone. Chociaż... nie, to chyba nie to. Ja już od dziecka zasługiwałam na miano marzycielki, bo zawsze bujałam w obłokach, zawsze byłam jakaś taka oddalona, niedostępna, wiecznie zamyślona. Ale Wy przecież już o tym wiecie.