Całe moje życie to starania, by uciec przed banałem istnienia.

Tytuł: Zaginiona dziewczyna Tytuł oryginału: Gone girl Autor: Gillian Flynn Rok wydania: 2012 Wyd.: G+J Ilość stron: 650 Moja ocena: 8/10 Na początku był film. Potem przyszedł czas na książkę. Film w reżyserii Davida Finchera zrobił na mnie niemałe wrażenie, zresztą jak większość jego dzieł. Premiera obrazu twórcy takich smaczków jak "Siedem" (jeden z moich najulubieńszych filmów ever ze świetną fabułą i genialną rolą Kevina Spacey), "Gra" (nieźle zakręcony) czy "Fight club" (jakoś nie lubię polskiego tłumaczenia) nie mogła obejść się bez echa. Zupełnie zaskakujący, prawdziwy, dobry thriller z krwi i kości. Oglądałam już 2 razy, zawsze z zapartym tchem. W dużej mierze kompatybilny z książką, co także można uznać za plus, w końcu za scenariusz odpowiadała sama Gillian Flynn. Pełen dopracowanych, zimnych, statycznych kadrów, w pewien sposób stanowi kontrast dla emocji, jakie przeżywają bohaterowie. Można powiedzieć, że pod względem wizualnym

CHŁODNY Według Słownika Języka Polskiego  chłodny  to:  " nieulegający łatwo uczuciom, wzruszeniom; opanowany, zrównoważony" oraz " niespowodowany uczuciem, niepodlegający uczuciu, np. chłodny rozum" . Idealny wstęp brzmiałby więc: "Tak, właśnie taka jestem. Chłodna, wszystko kalkuluję z odpowiednim wyprzedzeniem, zawsze wszystko przyjmuję ze spokojem, nie pokazuję po sobie, że jest źle. Dobrze jest być chłodnym, bo ani się nie zgrzeję, ani nie przeziębię. Tak, tak jest bezpiecznie. Życie jak w Madrycie. A raczej jak w Oslo." Cóż, oczywiście w życiu nic nie jest idealne, więc wstęp też taki nie będzie. Tak naprawdę to wszystko gówno prawda, nigdy nie byłam chłodna. Zawsze podchodzę do wszystkiego emocjonalnie, jestem typem kobiety, która lubi skrajne emocje: od miłości po nienawiść. Nie odczuwam nic pomiędzy. Nie istnieją dla mnie słowa "całkiem", "dość", "nawet" bo w spółce z każdym innym wyrazem tworzą coś na kszt